همیشه 1 سوال توذهنم بود ولی هیچ وقت جوابشو پیدا نکردم ،بهتر بگم اینکه جواب داره و خیلیها به ظاهر جوابشو میدونن ولی به نظرم همش اشتباهه !

سوالم اینه که هدف از بچه دار شدن چیه ؟ انگیزه ی آدما از بچه دار شدن چیه ؟

بعضیا میگن بچه دار میشیم تا بچمون تو پیری عصای دستمون بشه .

بچه دار بشیم که آینده کمک خرج خانواده بشه .

بچه دار بشیم چون دین و سنت ما اینو میگه .

بچه دار بشیم که راه مارو ادامه بده .

بچه دار بشیم که خاندانمون ادامه نسل داشته باشه .

بچه دار بشیم فقط واسه اینکه در راه دین و کشور شهید بشه .

بچه دار بشیم که به جامعه خدمت کنه .

بچه دار بشیم چون خودمون نیاز به یه همدم داریم .

بچه دار بشیم که شاید اخلاق همسرمون بهتر شه .(مثلا شوهرش شاید با اومدن بچه اعتیاد رو ترک کنه )

تو کشورای خارجی بچه دار بشیم بلکه بتونیم ویزای اون کشور رو بگیریم .

بچه دار بشیم چون اگه در سال یه بچه به دنیا بیاریم 1،000،000 تومان معادل ده میلیون ریال میگیریم .

بچه دار بشیم چون بقیه زورمون میکنن که یکی کمه .

بچه دار بشیم 10 سالش که شد میفروشیمش .

بچه دار بشیم که بدبختیامونو سر اون خالی کنیم .

.

.

.

 

من خودم در حال حاضر بچه رو واسه خودم دوست دارم چون عاشق بازی کردن با بچه ام ولی وقتی که بخوام پدر شم هیچ کدوم از دلایل بالا برام قابل توجیه نخواهد بود و تا وقتی دلیلشو ندونم بچه دار نمیشم.

تو مملکت ما اینطوری جا افتاده که بچه داشتن یه عادته و حتما باید بچه داشت ، اگه کسی نخواد بچه داشته باشه همه یه جور دیگه بهش نگاه میکنند و هزار جور حرف پشت سرش میزنن که حتما ایراد دارن یا چیزای دیگه ...

ولی چرا زن وشوهر ها به این فکر میکنن که این بچه که قراره به دنیا بیاد تربیت میخواد ،غذا میخواد ،خرج داره ،بزرگ کردن و بدبختی و شب تا صبح نخوابیدن داره و غیره ولی چرا کسی فکر نمیکنه که اگه نمیتونه مسئول بچه یا خونواده باشه خوب از همون اول قبول نکنه ؛برای چی باید زندگی یه یچه رو واسه خود خواهی خودمون خراب کنیم ؟؟!!!!! اون بچه هم حق و حقوقی داره خــــــــــــــــــــــــــــــــب !!!! بچه هم با سلام صلاوات و اینکه خدا روزی رسونه و به فکر بنده هاش هست بزرگ نمیشه !

 

حالا اگه کسی دلیل قانع کننده ای واسه بچه دار شدن داره بگه شاید به منم کمکی بشه ؛ بلکه دیگرون هم استفاده کنن .




 

نوزاد نوشت :

من یه طرز تفکر خاصی دارم راجع به بچه ها .مثلا اینکه اگه بفهمم که بچه ای که دارم قراره ناقص بدنیا بیاد پا روی احساسم میذارم و سعی میکنم که همسرم رو راضی کنم که سقطش کنه چون اون بچه اگه بدنیا بیاد نه تنها زندگی من از همه مهمتر زندگی خودشو نابود میکنیم . چون اون بچه از زندگی چیزی نمیفهمه .تازه فکر کنید پدر مادر تا کی میتونن پیشش بمونن. بالاخره پرستاریش میوفته گردن یکی که دخالتی تو این جریان داشته . تازه از کجا معلوم که اون بچه روزی هزار بار آرزوی مرگ نکنه ؟؟؟!!!!

پدر نشدم ولی مطمئنم که پدر مادرا همیشه دنیارو واسه بچه یا بچه هاشون میخوان .پس اگه ببینن بچشون ناقصه و چیزی از دنیا نمیفهمه دیگه دیگه چه امیدی نسبت به زندگی و خود بچه داشته باشه ؟!!